چي بگم ...

ظاهر بعضي آدمها شايد شاد و بذله گو و خوش باشن ، اما كي ميدونه تو دلشون چه خبره ؟

كي مي دونه آيا غمگينن يا نه غمي ندارن ... ؟ كي ميتونه بگه من از رو هوا ميام و يه مشت چرند

واسه خالي نبودن عريضه مينويسم و ميرم ... ( ظاهرا خيلي ها ! )

هيچ وقت ازش حرفي نزدم ،‌ باز هم سكوت ميكنم چون اونقدر بزرگه که تو كلمه نمي گُنجه ،‌

مثله هيچي نيست ، زمينيه سادس ،‌ راه دور نرو نمينويسم كه كنجكاوت كنم ،

خرابم ؛ گفتم شايد اين راه به آبادي برسه ، كه ميدونم بي هودس !

در دل بيدار خود جز بيم رسوايي نداشت

گرچه روزي همنشين جز با منه رسوا نبود

خيلي از حرف ها رو نمي شه زد مي فهمي كه ؟!

و در آخر سه نقطه هاي بي پايان    
...

 

                           *****************************

به قول شريعتي :

پر از نا گفته ام ، تا جايي كه سكوت فرا مي رسد مرا  !!!